Een gedicht geschreven door dorpsdichter Herman Delwig ter gelegenheid van de viering van 80 jaar vrijheid. Herman droeg dit gedicht voor tijdens de vieringen van Quick Anger en de Dodenherdenking 2025.
Het was jouw droom
docent geschiedenis te worden.
Je was met wat was
bewogen, begaan.
De les daaruit halen
en naar het heden vertalen.
Je zag in het verleden
jouw toekomstig bestaan.
Je lachte terug
naar de geborgenheidsjaren.
Daar leerde je ijver,
geduld en fatsoen.
Je ontdekte het beminnen
en wilde net beginnen,
met je leven te bouwen,
op die fundamenten van toen.
Maar de geschiedenis leert
dat voorbij jouw landsgrenzen,
de menselijkheid
in de kern werd vermoord.
De vrede verdreven
en het wrede verheven,
voor die heilstaat met ‘zieg heil’
als ophitsend woord.
Je voelde jouw plicht
om daar tegen te strijden.
Je zei: ik kom terug,
heb vertrouwen, houd moed.
En kom ik niet weer
geef mijn leven dan eer,
door uit geschiedenis te leren,
wat kwaad doet met goed.
Was het toeval, was het noodlot?
Was het onmacht, of uw hand God?
Koud staal doorboorde
jouw vredelievend bestaan.
Je liet hier je leven.
Je naam is geschreven,
om als bevrijder
onze geschiedenis in te gaan.
Maar we zijn niet bevrijd
van dood aan de ander.
Van eigen volk eerst,
van haat door geloof.
We zijn niet bevrijd,
‘t is geen verleden tijd.
Er blijft tussen mensen
een onmenselijke kloof.
En we zijn niet bevrijd
van onszelf te verrijken.
Ten koste van alles
staat ons IK bovenaan.
We gaan over lijken.
Vrede heeft het nakijken.
We zijn niet bevrijd
het zal altijd zo gaan.
En het was ooit jouw droom
docent geschiedenis te worden.
Je was met wat was
bewogen, begaan.
De les daaruit halen
en naar het heden vertalen.
Je zag in het verleden
jouw toekomstig bestaan.
Wij kunnen hier jouw droom
horen, zien, ruiken, voelen.
Dat de mensheid kan leren
uit de lessen van toen.
Dat wij hier in dit leven
met wat was zijn verweven.
Dus ik weet, dankzij jou
wat mij hier staat te doen.
Herman Delwig