As jungske in een katholiek gezin was ’t eigeluk logisch dat ow eerste bijdrage aan de kerk de taak van misdienaar (of misdiender zoas opa ‘t zei) was. Da gold ook veur mien. Toen op een dag pastoor Veldhuizen op de Dominicusschool een oproep kwam doen, hek geliek de vinger opgestoake. School was immers ok nie zo bijster interessant. En zo gebeurde het daj nao ’n korte opleiding van de köster misdienaar was veur deur-de-waeks, weekende en feesdage. Op zich gin hele spannende baan moar alles baeter dan school. Standaard rituele; stoan , zitten , kniele (pien in de kni-jes), belle, hosties, kelk, wierookvat en gao zo maar deur. Nie zo spannend allemoal. De gewade (wikipedia; eerst “toga & superplie” , latere joare “albe” ) hinge in de sacristie op ’n muffe plek hallef onder de trap. De sport tussen de misdienaars onderling was um het gewaad met de minst ontbraekende kneupkes te vinde. Ok was ’t zaak um niet ‘n te grote te drage want ’t leste wa-j wou was strukele op het altaar. As ’t tied was, gooide Oversteeg met ’n zwaai de deur los en ging ’t op noar de volgende diens van rouw, trouw enzovoort. Zoas gezeid, niet altoos aeve spannend. Toch gebeurde d’r noch wel us wat waor ie um mos lache of wat ’n bitje afleiding brach. Zo gebeurde ’t da tijdens één van de missen pastor van ’t Erve de kerk deur ging met wi-ijwater en kwas en vol aovergave iedereen de volle laog gaf. De antieke kwas was te-gen dit enthousiasme niet opgewasse en zo vlaog d’r ’n pluk haor mee de kerk in. Later bi-j ’t ter communie goan kwam ’n vrome kerkganger ’t verloren stuk ruile tegen ’n hostie , de pastor met een verbaasde blik achterlaotend. As misdienaar mos ik deur um gniffele en ik bedach mien.. met de blik umhoog gerich…alle zege kump van baove .. in welke hoedanigheid dan ok.
Vincent Heijmen
