Het gedicht dat onze dorpsdichter Herman Delwig heeft geschreven voor de herdenking van Quick Anger afgelopen april heeft diverse mensen aangegrepen. De woorden maar ook de wijze waarop deze werden uitgesproken door Herman maakten bij de toehoorders diepe indruk. Vandaar dat het bestuur heeft besloten dit gedicht, met toestemming van Herman, in deze digitale BijDeTijd te plaatsen.
Niet meer uniform
Wat een verschil in de mensen.
Verschillen in kleur en verschillen in taal.
In temperament, in doen en in denken.
Allemaal, allemaal.
Maar juist dat geeft de dreiging.
Met voelt zich belaagd, men komt in verzet.
Het moet uniform zijn, één kleur en één norm zijn.
Zo is het maar net,
onze zin is gezet,
ons systeem, ons brevet.
Marcheren op parade, vastberaden,
op en top beladen met overmacht!
Gewapend tot de tanden, de dood in handen,
in rangen en in standen, geef eer geef acht!
Geef vuur aan onze harten geef aan ons metaal!
Verderf aan die ons tarten, trek ten strijde allemaal!
Kom op voor wat je lief is, het recht aan onze kant!
Vernietig wat een grief is voor ons volk en vaderland!
Aanschouw de waanzinnige beelden.
Verminking, vermissing, verval en verdriet.
Verwoesting, verwarring, vervloeking, vervreemding.
is al wat je ziet! Is al wat je ziet.
Wat je hoort wat je ziet, is verwijt en verkilling.
Het verleden verdwenen, de toekomst vergaan.
In dorpen en steden, door wat mensen deden,
kwijnt de zin van bestaan, verdwijnt de zin van bestaan.
Als oorlogen eens zijn verdreven.
Als mensen niet meer uniform hoeven zijn.
Als iedereen echt is, geen zonderling slecht is,
hoe zou dat dan zijn?
Hoe zou dat dan zijn als je niet hoeft te vechten,
voor dat wat je voelt, je kleur, je moraal?
Als ieder zijn identiteit mag bewaren?
Allemaal, allemaal.
Schep vrede nu, sluit vrede, schep vrede voor altijd!
Dit leed moet zijn geleden, schep vrede wereldwijd.
Laat ons opnieuw beginnen, de wapens aan de kant.
Elkaar in vrijheid vinden met vrede in de hand.
Elkaar in vrijheid vinden met vrede in de hand.
Herman Delwig
April 20245